DRAGOJLIN POHOD
mix albuma s Dragojlinog pohoda 2013
Foto album od 21.4. 2013, a izvješće s izleta napisala Dragojla Jarnević
9.9.1843.Karlovac
Sutra sam naumila ići k 5 stih od Karlova udaljenom mjestu Okić zvanom; ondje imade na velikom vrhujedne nepristupne klisure stara razvalina na koju bi rado prispjeti, ako gdje društvo shodno nađem s kime bi se gori popeti mogla.
12.9.1843.Karlovac
Sinoć se kasno u noći ispod Okića vratih gdje je obično svake godine na tako nazvanomu kljukovsku nedjelju proštenje kod ovdašnje majke božje,a dan iza toga pako veliki sajam. Množina svijeta bijaše ondje sabrana i ja se nemogoh dosta kojekakvih na onom prostoru nagledati (…)
Sutradan izađoh sama, buduč moj svak i seka, skojimi bijah onakmo stigla, pod šatorom kod svog trštva ostaše, na trgovište, i po okolici, gdje se na svom srietjom sjednim poznatim građaninom iz Karlovaca srietih, koji u istoj nameri kao što i ja, po sajmu i po onom okružju, gdje nas obih do sada jošt nikada nebi, se razgledati, onamo izađe; i uberzo sporazumjeći se, odpravismo se put razvaline Okića, koja od trgovišta poniešto bolje pola sata udaljena.
Dospijevši nas dvoje na podnožje klisure, koja stermo u visinu viri, činjaše se mome drugu niešta nemožna do razvaline dospijeti, nu moja želja, iz moje visine se po Horvatskoj razgledati, tjeraše me iz nemočna štagod moćn učiniti, i ja se opravih u šumarje puta tražiti. Videći moj drug kakvom ja odlučnosti napred rivah, ne pazeći tran ni kamena, pusti i on meni sliediti, stid ga bo bijaše, da jedna dijevojka više serdčenosti negoli on pokazuje.
Jedan komad izmeđ šumarja se bijasmo dobro izvili, i posle pot razvalinu dospjeli; ali onda nam se nemogučnost dalje ići stermo predstavi, jerbo nam se bijaše najedanput ponor ukazao, iza mene nemogučnost dalje ići. Ali moja želja na zidine razvline dospieti sievaše u mom oku i riečmi, i moj drug, videći moju postojnost i odlučenost, nađe pomoč. On naime jednu jaku berv najdući, pružiju prieko ponora, i prevedeme srietno onamo.
Nu sada nađosmo opet zaprieku! Strašno stermi i skliski put prieko onog kamena i porušanih razvalinah bi s pogibeljom skopčan, i plazenje po njemu vratolomno, ali moja želja na verh dospijeti, čini me svu pogibeo prezirati, i ja, cipele iz nogu uzamši, a odeću oko mene uzko gori zadevenu, pustih se kao mačka gori plaziti; sada deržeći se na onuda buječe korenje, sada za sverših od dubovah i opet sa klisure.
a što je napisala naša nova Dragojla iz planinarske škol 2013 možete pročitati OVDIJE
